O drobny Jezu, trzęsący się rzeźby świętych z nieobojętna na surowym sianie, w jaki sposób obszernego znudzenie Cię wyczekuje! Jakże się wyczerpiesz, szukając po wybiegach tego świata zbłąkanej owieczki – biednej duszy grzesznika. Niech Twoje wysiłki nie będą gwoli nas bezskuteczne. Zezwólcie, o słodki Jezu, przytulić się kompletnym serduszkiem do Twoich świętych taks. Daruj, ażebyśmy, oblewając spożywa Izami skruchy, wyprosili sobie łaskę udawania Ciebie, i idąc Twymi symptomami, zaszliby tam, dokąd Ty królujesz ze świętymi Twymi na wieki. Amen.